Narzędzia optyczne cz. 2
Dopiero jednak w r. 1590 pierwsza luneta zbliżająca wynalezioną została (przez Zacharyasza Jansena, fabrykanta okularów w Middelburgu), a w r. 1606 przeszła na użytek publiczny (dzięki Janowi Lipperhey’owi fabrykantowi okularów także w Middelburgu).
Jakże powoli kroczy postęp!
Era astronomii optycznej zaczyna się dopiero od r. 1609, gdy Galileusz, słysząc o wynalazkach holenderskich, zbudował we Włoszech pierwszą lunetę, skierowaną w niebo. Odkrycia nieprzewidziane wynagrodziły wkrótce szlachetną jego ambicją: góry na księżycu, plamy słońca, satelity Jowisza, fazy Wenery, gwiazdy drogi mlecznej, odkryły się jego zachwyconym oczom. Luneta ta została święcie zachowaną i znajduje się dziś w Akademii Florenckiej, gdzie miałem szczęście dotykać ją własnymi rękami.
Być może, nie odczuwamy tak głębokiej wdzięczności, jakby należało, względem ludzi nauki, którzy, dzięki ustawicznym wysiłkom, doprowadzili naukę i sztukę optyki do dzisiejszego udoskonalenia, pomimo ciągłych przeciwieństw różnej natury, spotykanych po drodze; być może także, zbyt obojętnym okiem spoglądamy na tę substancją mineralną o skromnym wyglądzie, zwaną szkłem.